
संताली कविता
बुरू आड़े आतो ताले
तेरेल तारोप मेनाक् ताले ।
कुल्ही मुचात् जाहेर गाढ़
लेदेम गाडा खोन दाक्
आतुक् हाडबाड़ ।
ताला खुल रही ये मेनाक्
मांझी थान
मांझी मापाजी मान ।
आतो मांझी मोड़ें होड़
आतो ये मेनाक् जुमिद बोड़ ।
बुरू धासना सोना पानी
मेनाक् सेदाय काहनी ।
झार झार साडे झारना
गोटा निरोन दाक् ताहेंना ।
बाहा सोहराय खिलडु ऐनेच्
सारजोम बाहा लेगेच् ।
लाड़ साकाम पोटोम हांडी
चोडोर सारेच् ञिदीर टांडी
बुरू धासना रासी आतो
बोयहा भाय गे जोतों ।
सिता नाला झारना दाक्
चाम्पा बाहाय लान्दाय खाक् खाक् ।
कुल्ही मुचात् बाड़गे लगातार
हाड़हात् दारहा आड़ी बोतोर ।
तिकीन तारासिञ बानाम साढ़े
हाड़हात् दारहा बाङगे बोडे।
पश्चिम नाखा़ चेटा़या आहा़र।
होय लाकर हाजुक हादार हादार।
उत्तर पुरूब गुंगू बायहा़ड़
लेगेच् लेगेच् दारे साकाम हारयाड़
लाटु लाटु ताले दारे हिसी चेंडे तुका आका
बुरू झारना दाक् आतुक् साडे सिरीञ लेखा।
।